En toch ….

Tijdens de kerstnachtdienst las Jens de Boer een ‘Spoken Word’ .

En toch —

Er is zoveel pijn hier
Zoveel pijn
Heb je het gezien?

Heb je het gezien
Heb je het gevoeld?

Deze donkere week voor kerst
Uit zich
In de leegte van twijfels
In vragen zonder antwoorden
In tunnels zonder uitzicht

En hoewel de storm is gaan liggen
Blijft de regen maar stromen

Ik kijk omhoog
En vraag me af: Wanneer zal de zon
Haar gezicht weer tonen?

Want
Angst kruipt onder mijn huid
Het verandert wat ik voel
Ik kom het onder ogen
Het verandert wat ik zie

Mijn blik wordt duister
Mijn stemming zwaarder, meer gewicht
Hoe kan het vandaag nog over hoop gaan als alles over hoop ligt?

Ik heb het over

Meisjes op de grens
Die worden verkocht als seksslavinnen
Misschien net over de grens?
Een kindje met kanker vervult live op tv haar laatste wens

Zelfmoord, gepleegd achter een gesloten deur
Aanslagen in Praag, losse flodders in totale willekeur
Families in schuilkelders, een jochie, levenloos op het strand
Homo’s worden bespuugd omdat ze lopen, hand in hand

Kinderen worden soldaten, Soldaten doden kinderen, bevolkingsgroepen worden vergeten
In kampen gestopt, de mond gesnoerd. Genegeerd
Als we er niet over lezen, hebben we het ook niet geweten
Hebben we wel een geweten?

We verbranden islamitische boeken
Denken in hokjes en vakjes met steeds scherpere hoeken
1,5 meter nog altijd zichtbaar
Als het om zwervers gaat
Weliswaar

En kinderen verhongeren
Dan zijn er altijd nog die kinderen
Die verhongeren

Wanhoop
Het is waanzin
Ik voel me zinloos, hopeloos
Er is zoveel verdriet hier
Zoveel verdriet
Heb je het gezien?
Heb je het gevoeld?

En toch
Dat meisje dat is verkracht
Ze kietelt haar broertje de hele dag
Ze kietelt haar broertje, tot aan de slappe lach

En toch
Dat jongetje met aids en schurft, ergens in een ver land
Hij giechelt zonder te stoppen, hij giechelt tegen het vuur dat hem van binnen verbrandt

En toch
Dat meisje wiens familie verdronk, ze leek ontroostbaar
Maar zij speelt, ook zij speelt
Steen, papier, schaar

En toch
Ze rennen elkaar achterna
Verstoppertje in kapotgeschoten huizen 8,9,10
Wie niet weg is, is gezien

Tussen het puin rollen de knikkers
In een afgefikt bos worden weer hutten gebouwd

En Tussen de meest donkere wolken
Vliegen ze met vliegers
Vrij in de wind
Ze dansen, ze dromen

Ze zingen, ze spelen
Wie niet waagt, wie niet wint

Ik snap het niet
Maar er is vreugde
Tussen de momenten van lijden
Iedereen samen
Ik snap het niet

Maar als zij
Als zelfs zij blijven lachen
En ondanks alles hun tranen wissen
Moet ook ik een plek van vreugde vinden
Zodat ik ze niet hinder in de vreugde die zij het minst kunnen missen

Om hen te eren
En waarderen

Moet ook ik de zon toejuichen
Als hij weer vol kleur opkomt

Moet ook ik de bloemen bewonderen
Als ze zich tussen de distels openbaren

Moet ook ik geloven
Dat God, die de aarde maakte
Zijn zoon met een rede bracht

En erkennen
Dat dankzij zijn komst
Het leven mooier is
Dan ik ooit had gedacht.

Jens de Boer