Hulp aan vluchtelingen op Lesbos – update 3

Hulp aan vluchtelingen op Lesbos
Hulp aan vluchtelingen op Lesbos – update 2

 

Een volle werkweek in het kamp op Lesbos

Dag geliefde broers & zussen, graag nemen we jullie mee in onze ervaringen van de afgelopen week in het kamp. Het is een intense week geweest en ook deze zaterdag zijn we nog aan het werk in het kamp. Graag vertellen we jullie hoe onze werkdagen eruit hebben gezien.

Een werkdag op Lesbos
Onze dag begint om 07:55 uur plaatselijk tijd met een wandeling van 30 minuten vanuit ons Victoria House naar het kamp. Bij aankomst melden we ons eerst bij de Griekse politie, om daarna het kamp op te lopen.

Tijdens onze wandeling op het kamp komen we direct voor ons inmiddels bekende POC’s tegen (POC = person of concern, iemand om wie we ons zorgen maken). We noemen de mensen hier geen vluchtelingen!

We verzamelen ‘s morgen om 08:30 uur met alle vrijwilligers bij het meetingpoint. Als de 30 vrijwilligers er zijn, starten we met het zingen van een lied, een korte bijbelstudie en we bidden samen. Daarna volgen de instructies voor die dag en om 09:00 uur gaan we aan de slag.

De 30 vrijwilligers zijn voor een groot deel Nederlanders die via CRR, Christian Refugee Relief of via Eurorelief werken. De andere helft van de groep bestaat uit Amerikanen die werken via I58 (Jesaja 58). Het is zeer de moeite waard om dit bijbelgedeelte er eens bij te pakken! We ronden onze werkzaamheden rond 16:00 uur af en maken ons op voor de wandeling over het kamp en naar ons verblijf.  En melden we ons af bij de Griekse politie.

 

New arrivals & chaipoint
De afgelopen week waren we vaak te vinden bij de ontvangst van nieuw binnengekomen mensen. Soms kwamen de mensen rechtstreeks vanaf het water, doorweekt en bibberend van de kou. We begroeten de mensen en geven ze een tasje met kleren: 2 paar sokken – een onderbroek – een broek – een shirt met korte mouwen – een shirt met lange mouwen en een sweater. En hoewel ze soms op afgetrapten schoenen en zelfs op sokken aankomen, mogen/kunnen we geen schoenen geven. Nadat ze zich hebben ‘geïnstalleerd’ in een tent, vaak zonder matrassen, nodigen we ze uit voor een warme thee (chai) in een door midden gesneden plastic fles. Dit werk is super waardevol om te doen. Na soms een reis van jaren, is dit hun eerste plek in Europa waar ze verblijven.

 

Foodlines
Halverwege de dag worden we opgeroepen voor de foodline. In het kamp zijn drie plekken waar één keer per dag het voedsel wordt uitgedeeld. De eerste mensen staan al rond 10:00 uur te wachten op het eten dat ongeveer rond 13:00 uur wordt uitgegeven. Het eten bestaat uit brood – een warme hap – fruit – melk (alleen voor de baby’s) & water. Met een groep van 30 vrijwilligers, waaronder ook bewoners uit het kamp, worden in 2 uur meer dan 4500 voedselpakketten verstrekt. Dit zijn er minder dan het aantal bewoners. Dit komt door dat er ook mensen zijn die geen eten meer krijgen, omdat ze uitgeprocedeerd zijn.

 

 

Women & men community met wifi
Twee andere activiteiten waar we deze week regelmatig te vinden waren, zijn de strikt gescheiden women’s & the men’s community. Bij de veilige plek voor (jonge) vrouwen kan er gekleurd worden, zijn er materialen voor handwerken, kunnen de vrouwen genieten van een gezichtsmasker en worden de nagels gelakt. Tijdens deze activiteiten kunnen de vrouwen op adem komen of hun verhalen met ons en met elkaar delen. We merken dat deze plek veel doet met hun eigen waarde.

 

 

 

De men’s community is een levendige plek waar de jongens (vanaf 14 jaar) en de mannen spelletjes kunnen doen zoals FIFA, dammen & schaken. Ook zijn er kleermakers en een kapper aanwezig. Dat zijn overigens ook bewoners van het kamp. De mannen kunnen vanaf 10 uur ‘s morgens een ticket krijgen voor een afspraak bij één van de vakmannen. En hoewel het een gezellige boel is, worden ook hier en rondom deze plek veel persoonlijke verhalen gedeeld.

Bijzondere verhalen & ervaringen
Graag delen we nog enkele indrukken van ons door de week heen.We ontmoeten een oma, die door haar kleizoons (die al 10 jaar in Duitsland wonen), is opgehaald uit Afghanistan en samen leggen ze de vluchtroute naar Europa opnieuw af.

We spreken jonge mannen die vertellen over de verschrikkingen onderweg. Vooral over de tocht door Turkije en de oversteek per ‘boot’ naar Griekenland vertellen ze ons de meest heftige & treurige gebeurtenissen: een vader die met vrouw en dochtertje van nog geen jaar een lange tijd werd vastgehouden in een gevangenis in Turkije – 45 mensen in een instabiel bootje van vier meter, met als gevolg dat er mensen overboord slaan en verdrinken.

Het kamp
Het is bizar om te zien dat er ruim 5000 mensen, waaronder 1800 kinderen, uit 31 verschillende landen kunnen wonen op zo’n klein oppervlak. En dan hebben we het nog niet eens over de grote hoeveelheid zwerfhonden en -katten. De huisvesting is minder dan minimaal. In een tent of kleine woonunit wonen soms vier gezinnen of 8-10 mannen samen op een oppervlakte van 15 vierkante meter. Of ze wonen in een grote tent, waarin door de bewoners zelf weer kleine tentjes worden gebouwd. Totaal wonen er dan 160-180 mensen bij elkaar in, baby’s, oudere (demente) mensen en ook gehandicapten.  De sanitaire voorzieningen zijn ver onder de maat: koude douches, weinig privacy bij de sterk geurende toiletten en gemeenschappelijk wasplekken voor de kleren.

 

En hoewel het zo’n bizarre plek is, oogt de sfeer gemoedelijk: mensen drinken samen thee en kinderen spelen met alles wat ze vinden. Als we dat tegen de mensen zeggen, is hun reactie dat ze erg dankbaar zijn voor waar ze nu zijn. Alles is beter dan thuis!

Verwerken & ontspannen
Na een lange werkdag met de vele indrukken, ervaringen en best pittige werkzaamheden, is het goed om tijd te nemen voor ontspanning. Dit doen we vooral door met de groep samen te eten, te wandelen, een Americano te drinken in een cafeetje. Naast dat we zeker lachen en lol maken met elkaar, is er ook volop ruimte voor een goed gesprek en een bijbelstudie.

Tot zover onze update. We wensen jullie allen een goed weekend en een mooie zondag toe. Wij maken ons op voor de foodline van zaterdag, een etentje op zaterdagavond, een kerkdienst op zondag en een bezoek aan dirt road. Dit is het strand waar vele vluchtelingen voet aan Europese wal hebben gezet.

 

Hartelijke groet,

Alma, Luuc en Durk