Ineens stond U er
Ineens stond U er
Gebed bij covid-19
Het is niet leuk meer, God. We kunnen niet op bezoek bij geliefden. Mensen liggen wekenlang bewusteloos aan de beademing. Stel dat we naar het ziekenhuis moeten, dan mag er niemand mee en kunnen we dan nog afscheid nemen? We voelen ons alleen, lieve Heer, door mensen verlaten. Bent U er nog wel?
Laat niemand alleen hoeven sterven.
Buiten is het stil het is de Stille Week. Normaal is dat mooi, Heer. Dan raken we zomaar onder de indruk van onze eigen vieringen, het aangrijpende verhaal, de prachtige muziek – soms ook van Uw lijden, Uw liefde, Uw trouw tot in de dood. Maar nu is het net of we niet weten wanneer het Pasen wordt. De vogels zingen wel, de bloesem wiegt in de wind, maar niemand lacht, niemand maakt plezier, niemand gaat ergens naartoe. Hoelang gaat dit duren?
We zitten binnen, de deuren afgesloten uit angst net als Uw leerlingen toen.
En ineens stond U daar, in hun midden. O Heer, kom ook bij ons nu, in de kamer, aan ons bed, laat zien dat U het bent, de gewonde, door God én mensen verlaten, maar nu de levende. De rilling over onze rug, Heer, als U zegt: ‘Ik wens jullie vrede’, en Uw adem over ons blaast. Laat ons nooit meer alleen.
Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden. Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Ik wens jullie vrede!’.
Johannes 20, vers 19
Bron: Nederlands Dagblad 11 April 2020