Jongerenreis naar Oekraïne – update 1

🇳🇱🇺🇦 Woensdagmorgen 27 december  om 04.00 vertrokken Jens de Boer, Casper Spannenberg, Michelle Dekker en Robert de Lange naar Oekraïne

een update …

Donderdag 28 december

Na een lange dag rijden werden we vandaag wakker in een, voor Hongaarse begrippen, luxe hotel. Na een vroeg ontbijt reden we de laatste kilometers richting de Oekraïense grens. Tijdens deze rit werd het steeds duidelijker dat we een land in oorlog zouden betreden. De weg werd leger en leger. Geen auto gaat het land meer in, slechts een enkel gaat eruit.

Bij de grens aangekomen begonnen de zenuwen te stijgen. We hebben naast veel speelgoed en kleding namelijk ook veel geld mee. Dit bedrag hebben we ontvangen van en gaan we uitdelen aan verschillende stichtingen. Officieel is het niet illegaal om zo’n bedrag bij je te hebben, maar aan de woorden officieel en illegaal hechten ze in Oekraïne niet heel veel waarde.

 

 

Na een kleine 2 uur bij de grens te hebben gestaan zijn we relatief makkelijk doorgelaten. ds. Slavik Murza stond ons op te wachten en reed mee naar de bank om het geld veilig te stellen. Samen reden we door naar de kerk in Svaliava, waar we deze nacht overnachten. We aten samen met de familie van Slavik. Na het eten hebben we nog geholpen met het inpakken van cosmetische pakketten die de komende dagen over 500 mensen , veelal vluchtelingen, worden verdeeld.

Vrijdag 29 december

Om 9:00 begon de dag voor Jens, omdat hij een interview gepland had staan met Marianne Jansse. Zij is een vrijwilliger bij een weeshuis en verzorgd hier de gehandicapte kinderen. De overige kinderen die hier verblijven zijn niet ouder dan 4 omdat ze vanaf die leeftijd vaak geadopteerd worden. De gehandicapte kinderen wil niemand hebben. Na het interview, dat is opgenomen bij Marianne thuis, zijn we gezamenlijk naar het weeshuis gegaan. Na goedkeuring van de hoofdarts mochten we 1 kamer en 1 groep bezoeken. Hier hebben we met de kinderen gespeeld maar bovenal aandacht gegeven. De kinderen kunnen al een paar weken niet buiten vanwege de kou en de kans ziek te worden.

Aan het einde van de ochtend nam Marianne afscheid van de kinderen door ze in hun bedje te leggen. Toen ik vroeg wanneer ze weer uit bed worden gehaald, vertelde Marianne: ‘Maandag, want dan ben ik er weer.’ Even voor de goede orde: Dit betekent dat de kinderen zo’n 69 uur niet uit bed worden gehaald, niet kunnen bewegen, niet kunnen spelen.

Na het bezoek hebben we speelgoed meegegeven aan Marianne, wat ze deze avond nog heeft verspreid onder hen die het goed kunnen gebruiken, waaronder een meisje die vandaag haar verjaardag viert.

Na de lunch hebben we bij Slavik gekeken hoe de cosmetische pakketten worden uitgedeeld. We dineren in Poljana, een dorpje in de bergen. Hier is momenteel een conferentie voor jongeren bezig. Na het eten volgen we een Bijbelstudie (in het Oekraïens) en gaan we in groepjes uiteen. We overnachten samen met de jongeren die deelnemen aan de conferentie. Deze jongeren komen uit heel Oekraïne, zoals Odessa, Charkov, Mykolajiv en Kiev.