Message in a bottle
Hulp aan vluchtelingen op Lesbos
Hulp aan vluchtelingen op Lesbos – update 2
Hulp aan vluchtelingen op Lesbos – update 3
—————
Dag broers & zussen,
Hierbij ontvangen jullie de laatste update over onze werkreis naar Lesbos. Ook onze laatste dagen op het kamp en het eiland waren enerverend en waardevol.
Bezoek Grieks orthodoxe kerk
Ons weekend begon op zaterdag bij een kerkdienst in de Grieks orthodoxe kerk. Het hele stadje liep uit om samen de doop van Jezus in de Jordaan te vieren. De dienst waarin veel te zien & te horen was, was voor ons niet te volgen, maar vanaf het balkon hadden we een goed overzicht over wat er allemaal gebeurde. Na de dienst verzamelden alle mensen zich in de haven, want daar gooide de priester een kruis het water in. Er sprongen een aantal mensen in zwemkleding het water in om het kruis te zoeken en terug te brengen naar de priester. Het was een bijzonder schouwspel en hoewel wij het niet begrepen, zagen we wel dat meerdere Grieken waren ontroerd.
Dirt road
Op zondag zijn we, na een bezoek aan de internationale dienst, met twee auto’s via een indrukwekkende autorit pal langs de zee en over hoge bergtoppen, naar het noorden van het eiland gereden. We bezochten de havenstad Molyvos. De haven lag vol met Frontex boten. Zij zijn verantwoordelijke voor de ‘pushbacks’ naar Turkije.
Op de terugweg zijn we van Molyvos naar Skala gereden. De route die bekend staat als de dirt road. In 2015 – 2016 was dit de weg langs de kust, waar massaal de eerste bootvluchtelingen aankwamen. Nog steeds komen er mensen aan, dus onderweg troffen we op meerdere plekken lek gestoken boten en zwemvesten aan.
Tijdens deze rit kregen we te maken met zware buien en hevige wind en daardoor werd de naam van de weg nog meer recht gedaan!
Terwijl we op het vliegveld van Athene deze laatste update schrijven, bereikt ons het onderstaande bericht van de schipbreuk bij de kustlijn van de route die wij zondag hebben gereden. De dirt road is helaas nog steeds actueel. Moge God de overlevenden, de nabestaanden en de vrijwilligers in het kamp bijstaan!
Het weer, de sfeer slaat om
De laatste werkdagen in het kamp kregen we ook te maken met stevige buien met veel wind en regen. De situatie voor de bewoners wordt hierdoor direct zichtbaar zwaarder. De was droogt niet meer, ‘s nacht slapen de mensen slecht door de kou, de flapperende tenten of doordat de kinderen meer in bed plassen. En dat betekent dat veel mensen bibberend van de kou, met blote voeten op slippers in de foodline staan te wachten op het eten. Hierdoor wordt de sfeer ook regelmatig grimmiger en enkele keren moest de politie ingrijpen.
Message in a bottle
Dit lied zit al een week in ons hoofd (Luuc en Durk). We hebben dus veel thee geschonken in doorgesneden plasticflessen en er zat heel veel liefde in ❤️
Moeders onder elkaar
In het laatste uur van ons in het kamp, gaf Marieke ons een rondleiding langs haar werkplekken in het social care team. Het werk van dit team bestaat vooral uit het voeren van gesprekken met bewoners van het kamp, die mentaal en fysiek kwetsbaar zijn. Ook verzorgd dit team de trainingen aan alle vrijwilligers die werken in het kamp. Ook wij mochten er in de afgelopen periode aan meerdere trainingen deelnemen en dat was voor ons allen zeer waardevol.
De impact van het social care team mochten we live meemaken toen een moeder samen met haar dochter afscheid kwam nemen van Marieke. We waren getuigen van een emotioneel afscheid tussen een zeer dankbare moeder. Mede door de begeleiding van het social care team had de vrouw rust en vertrouwen gekregen in een hoopvolle toekomst die ze die dag tegemoet ging door naar Duitsland te vertrekken.
Het bijzondere was dat de dochter van deze vrouw een week eerder de women’s community bezocht waar ook Alma was en ze hebben toen samen getekend. Alma kreeg de tekening toen cadeau. Deze tekening voegen we toe en zegt wat ons betreft alles ..
Mattheus 25: 35
“Want toen Ik honger had, gaven jullie Mij te eten. Toen Ik dorst had, gaven jullie Mij te drinken. Toen Ik een vreemdeling was, namen jullie Mij in huis. Toen ik naakt was, gaven jullie Mij kleren. Toen ik ziek was, zochten jullie Mij op. Toen Ik gevangen was, kwamen jullie naar Mij toe.
Met deze tekst, die voor CRR leidend is geweest in hun missie en die voor meer tot leven is gekomen, ronden we onze reis en de updates af. Een reis, vol indrukken & ontmoeting, om nooit te vergeten. En voor herhaling vatbaar.
Alle eer aan God!
Alma, Luuc & Durk