Als ik je tegenkom zeg ik:   ”Hou de moed erin”

 Het laatste vaarwel geeft de eerste ontmoeting zin

Donderdag 15 augustus om 04:00 in de ochtend vertrokken wij, een groep van 20 (voornamelijk) jongeren vanuit verschillende kerken in Hattem, vanaf De Open Poort richting Oekraïne. We werden door zo’n 50 vrienden, familie en gemeenteleden uitgezwaaid.

Dit laatste vaarwel gaf ons enorm veel steun en kracht voor het onbekende en wellicht ook spannende wat ons te wachten staat. Verspreid over 4 busjes vertrokken we in het holst van de nacht naar een land in oorlog, voelbaar gesteund door de mensen om ons heen.

De eerste dag zijn we tussen de kleine files door vrij voorspoedig aangekomen bij ons hotel in het Hongaarse plaatje Győr, waar we aten en sliepen. De eerste reisdag was lang en onze oogjes werden steeds kleiner. We besloten na het eten gelijk naar bed te gaan om zo de 2e reisdag vol nieuwe energie in te gaan.

De 2e reisdag begonnen we met een ontbijt in het hotel, waarna we snel onze weg vervolgde. Via Boedapest, waar we Casper hebben opgepikt en vanuit de busjes veel van de stad hebben kunnen zien, reden we richting ons laatste stop voor de grens.

 

De laatste stop voor we de grens zouden betreden hebben we gehouden bij vrienden van Luuc. Deze mensen komen uit Oekraïne, maar wonen vanwege de oorlog in een klein grensdorpje aan de Hongaarse kant. Ze wisten uiteraard van onze komst af en dus stond er een uitgebreide lunch op ons te wachten. Bovenstaande foto werd gemaakt in de tuin van deze gastvrije mensen.

—

We naderen de grens van het land in oorlog. De laatste kilometers voor de grens blijven surrealistisch; haast niemand wil het land nog in en bijna niemand komt er meer uit. Je ziet in de onderstaande video de laatste kilometers richting de grens.

Tijdens de reis hebben we, vooral in Duitsland en Tsjechië, veel in de file gestaan. Overal om ons heen stonden volgeladen auto’s en dure campers. Het verschil moet er zijn, wij willen graag het verschil maken.

 

Het is altijd spannend om de grenscontrole te betreden, en helaas duurde de overgang langer dan gehoopt. Na zo’n 2,5 uur wachten en na een aantal verhoren en miscommunicaties werden onze busjes goedgekeurd: we zijn binnen.

Het idee was om na de grenscontrole door te rijden naar onze verblijfplek om vervolgens een jeugdkamp, geleid door Ds. Murza te bezoeken. Vanwege het oponthoud bij de grens hebben we dit niet meer gered en dus hebben we rustig kunnen landen in ons verblijf. Ons verblijf ligt midden in de bergen van Berehove met prachtig uitzicht.

 

Zaterdag 17 augustus

De eerste echte dag van onze tijd in Oekraïne hebben we gelijk nuttig besteed.

In de ochtend hebben we in verschillende groepen een aantal plekken bezocht waar we de komende tijd actief zullen zijn. Zo bezochten een aantal van ons het zigeunerkamp waar we komen helpen bouwen, hebben we kennis gemaakt met de kinderen waar we mee gaan optrekken, en bezochten een aantal van ons een voedselproject waar we de mensen zullen ondersteunen. Uiteraard volgen over deze activiteiten meer updates zodra we daadwerkelijk van start zullen gaan.

In de middag is en grote groep wezen zwemmen in een meer. De temperaturen zijn erg hoog en het voelt benauwd aan. Deze groep is vervolgens wezen uiteten en vervolgens teruggekeerd naar ons verblijf.

Jens, Casper, Lenard en Jochem hebben in de middag Ds. Murza opgezocht in Svaliava. Slavik had de dag ervoor een oogoperatie ondergaan en ziet voor de komende 3 weken voor de helft. Slavik zag er aangedaan en vermoeid uit. Ondanks deze nieuwe (persoonlijke) tegenslag vertelde de dominee veel en open over zijn persoonlijke situatie en die van het land. Hij vertelde voornamelijk over zijn kijk op de oorlog en de situatie van de kerken in Oekraïne en Rusland.

Slavik begon meer en meer te praten en we hebben veel geluisterd naar de verhalen die hij duidelijk kwijt moest.

Na de ontmoeting met Slavik zijn we met zijn 4e doorgereden naar Anna, een oude bekende van Jens en Casper. We werden wederom super gastvrij ontvangen en we hebben bijgepraat en kennis gemaakt. Tijdens het avondeten kwamen Sascha en Zhenya langs. Hierdoor was de reünie compleet

Anna is de man van Peter, die je op de foto links ziet. Zhenya is een man wiens vader is omgekomen in de oorlog.

Over beide situaties werd aandacht besteed in de speciale Oekraïne dienst op zondag 11 augustus. Een aanrader om terug te kijken, mocht je hem hebben gemist.

Wil je elke dag live updates ontvangen? Volg onze reis op Instagram: @ stichting.oekraineprojecten